PLGF i sFLT1 – markery stanu przedrzucawkowego

Stan przedrzucawkowy (preeklampsja) występuje u ok. 5% wszystkich ciężarnych i najczęściej rozwija się po 20. tygodniu ciąży. Niestety stanowi poważne zagrożenie dla matki oraz rozwijającego się w jej ciele dziecka. Nieleczony stan przedrzucawkowy może doprowadzić do rzucawki, uszkodzić wątrobę i nerki, zahamować rozwój płodu, a nawet spowodować jego niedotlenienie i śmierć.

Naukowcy wciąż starają się ustalić, jakie czynniki decydują o rozwoju tego schorzenia. Ostatnio coraz większą rolę w patogenezie stanu przedrzucawkowego przypisuje się łożyskowemu czynnikowi wzrostu PLGF oraz rozpuszczalnemu receptorowi dla naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu typu 1, czyli sFLT1. Oznaczając jednocześnie oba markery, jesteśmy w stanie z prawdopodobieństwem wynoszącym ponad 95% potwierdzić chorobę. Wówczas kobieta zostaje objęta odpowiednim leczeniem, dzięki czemu ryzyko groźnych powikłań stanu przedrzucawkowego maleje.

Układ krążenia jest jednym z ważniejszych układów w organizmie człowieka. W okresie prenatalnym krążenie matki jest oddzielone od krążenia płodu za pomocą specjalnego narządu – łożyska. Zapewnia ono dziecku ochronę immunologiczną, dostarcza tlenu i substancji odżywczych, przy okazji usuwając szkodliwe produkty przemiany materii. Prawidłowe unaczynienie łożyska wytworzone w procesie tzw. angiogenezy wpływa na tempo wymiany wspomnianych substancji i tym samym na rozwój płodu.

Niestety w przebiegu stanu przedrzucawkowego na skutek zaburzonej angiogenezy przepływ krwi w łożysku jest znacznie utrudniony. Skutkuje to niedotlenieniem płodu, wzrostem ciśnienia tętniczego u przyszłej mamy (>140/90) oraz obecnością białka w moczu. Poza ww. objawami przy ciężkim stanie przedrzucawkowym u ciężarnej mogą pojawić się:

Wystąpienie napadu drgawek toniczno-klonicznych i utrata przytomności świadczą natomiast o tym, że doszło już do rzucawki, czyli ciężkiego powikłania stanu przedrzucawkowego. Warto podkreślić, że stan przedrzucawkowy nie jest groźny tylko dla dziecka, ale także dla matki, zarówno w ciąży jak i w okresie połogu, a rzucawka może się skończyć dla niej śmiertelnie.

Diagnostyka stanu przedrzucawkowego przebiega dwutorowo i składają się na nią badania biofizyczne oraz biochemiczne. Badania biofizyczne obejmują najczęściej Dopplera, ultrasonografię oraz badanie czynności serca płodu. Jeśli chodzi o badania biochemiczne, najważniejsza jest ocena utraty białka w moczu, morfologia krwi, poziomy bilirubiny, kreatyniny, kwasu moczowego oraz badanie prób wątrobowych: ALAT, AspAT i LDH. Od niedawna diagnostykę biochemiczną stanu przedrzucawkowego uzupełnia się również badaniem dwóch bardzo ważnych markerów: PLGF i sFLT1.

Prawidłowa angiogeneza, tak niezbędna dla sprawnej wymiany substancji między organizmem matki a płodem, wymaga zachowania równowagi pomiędzy czynnikami, które tę angiogenezę hamują i pobudzają. Czynników aktywujących proces powstawania nowych naczyń krwionośnych jest wiele. Zaliczymy do nich m.in. właśnie PLGF. Dla odróżnienia, drugi z czynników – sFlt-1 ma właściwości anty-angiogeniczne, co oznacza, że hamuje proces tworzenia się nowych naczyń krwionośnych. Jeśli dojdzie do zaburzeń proporcji pomiędzy aktywującym angiogenezę czynnikiem PLGF a hamującym ten proces czynnikiem sFLT1 (pierwszego będzie za mało, a drugiego za dużo), następuje uogólniony skurcz naczyń, wzrasta ciśnienie tętnicze i w konsekwencji rozwija się stan przedrzucawkowy.

Zapraszamy na badanie markerów stanu przedrzucawkowego (PLGF i sFLT1) do naszych ośrodków w Katowicach, Krakowie, Częstochowie i Bielsku-Białej.

Gyncentrum Katowice
ul. Żelazna 1
tel. 32 506 57 77

Gyncentrum Kraków
ul. Mehoffera 10
tel. 12 306 73 77

Gyncentrum Bielsko-Biała
ul. Komorowicka 140
tel. 32 506 57 77

Gyncentrum Częstochowa
ul. Kozielewskiego 9
tel. 32 506 57 77